هدر رفتن ثروت

غیرممکن است بتوانیم دریابیم که ثروت تا چه اندازه به طور غیرمستقیم محدود شده و توانی که می‌شد برای تولید کنار گذاشته شود یا فراتر از آن، صرف تولید ماشین‌آلاتی برای تولید شود به هدر رفته است. کافیست به مقادیر هنگفتی اشاره کنیم که برای تجهیز نیروی نظامی هزینه می‌شود که تنها برای به دست آوردن بازارها یا ساده‌تر کردن استثمار و سرکوب در داخل به کار می‌آیند.

هر سال میلیون‌ها صرف حقوق مأموران دولتی می‌شود که کارکردشان حفظ «حقوق» یک اقلیت - اقلیت پول‌دار - در دستکاری فعّالیت‌های اقتصادی یک ملّت است. میلیون‌ها خرج قاضیان، زندان‌ها، نیروهای پلیس و دیگر ابزارها و ادوات آن چیزی می‌شود که به آن «عدالت» می‌گویند. هرچند به واقع بیهوده خرج شده؛ چرا که می‌دانیم حتا کوچک‌ترین تسکینی در فلاکت زندگی مفلوکان شهرهایمان همواره به کاهشی چشمگیر در میزان جرم و جنایت خواهد انجامید. سرانجام از خلال مطبوعات و اخباری که به نفع همان اقلیت، به نفع فلان سیاست‌مدار یا فلان گروه «سرهم‌بندی» شده، میلیون‌ها صرف تبلیغ اعتقادات ویرانگر می‌شود.