دونا، ریلاگ و باقی امیدهای دوباره

قبل‌تر گفته بودم که ما در ایران جامعه‌ای برای نرم‌افزار آزاد نداریم. آنچه که فکر می‌کنیم جامعه است در واقع اجتماعی از آدم‌های مشابه است. ملزومات جامعه بودن را ندارد. اما گفته بودم که به دونا و ریلاگ امیدوارم. این که دونا و ریلاگ چی هستند شما را به ویدئوی جلسه اول دونا ارجاع می‌دهم اما این که چرا امیدهای نوی من برای چیزی به نام جامعه همین‌ها هستند را در این مطلب می‌خواهم بیان کنم.

دونا یا دورهمی نرم‌افزار آزاد یک رویداد ریلاگی است. و اصل آن که دونا برایم امیدبخش است همین است. چرا که ریلاگ در اصل سوم خود چیزی را لحاظ کرده که جامعه را می‌سازد: «مکانیزمی شفاف برای حل تعارضات و اختلافات». چیزی که معمولا در جوامع مختلف تحت عنوان Code of conduct می‌بینیم.

ریلاگ با قرار دادن این اصل در مرام‌نامه اصلی خودش کاری کرده تا جلوی هرگونه راه برای جدل بی‌مورد بسته شود. و جدل بی‌مورد چیزی است که به ترول‌ها غذا می‌دهد! و ترول‌ها هم قاتلان جامعه‌اند! در مقاله قبلی‌ام تحت عنوان «آن ناجامعه‌ای به نام جامعه» توضیح دادم که جامعه نیازمند تعامل و هم‌دلی است. چیزی که ترول‌ها نمی‌خواهند و نمی‌کنند.

مرام‌نامه ریلاگ از همین جهت برایم امیدبخش است. در این مرام‌نامه شرطی گذاشته شده که یک مجموعه ریلاگی باید راهکار شفاف و مستندی جهت حل اختلافات به صورتی قابل استناد داشته باشد. دونا به عنوان یک رویداد ریلاگی این فرایند را با «مکتوب کردن» انجام داده است.

از همین رو، امید دارم از دل این‌ها جامعه‌ای - هرچند به آهستگی و هرچند کند - بروید. اگر خودم هم روزی بخواهم رویدادی یا کاری انجام دهم تلاش خواهم کرد در قالب همین‌ها - دونا و ریلاگ - باشد.